سیستم کنترل دسترسی چیست؟

کنترل دسترسی یک روش امنیتی است که تنظیم میکند چه کسی یا چه چیزی میتواند در محیط محاسباتی مشاهده یا استفاده کند.

این یک مفهوم اساسی در امنیت است که خطر ابتلا به کسب و کار یا سازمان را به حداقل می رساند.

دو نوع کنترل دسترسی وجود دارد: فیزیکی و منطقی. کنترل دسترسی فیزیکی دسترسی به دانشگاه ها، ساختمان ها،

اتاق ها و دارایی های فیزیکی فیزیکی. کنترل دسترسی منطقی اتصال به شبکه های کامپیوتری، فایل های سیستم و داده ها را محدود می کند.

برای تأمین امنیت یک سازمان، از سیستم های کنترل دسترسی الکترونیکی استفاده می کنند که بر اعتبار کاربری، خوانندگان کارت دسترسی،

حسابرسی و گزارش برای پیگیری دسترسی کارکنان به مکان های کسب و کار محدود و مناطق اختصاصی، مانند مراکز داده.

بعضی از این سیستم ها پانل های کنترل دسترسی را برای محدود کردن ورود به اتاق ها و ساختمان ها و همچنین آلارم ها ترکیب می کنند

و قابلیت قفل گذاری برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز یا عملیات.

سیستم های کنترل دسترسی، شناسایی هویت و تأیید هویت کاربران و اشخاص را با ارزیابی مجوزهای لازم ورود به سیستم که می توانند شامل گذرواژه، شماره شناسایی شخصی (PIN)، اسکن بیومتریک، نشانگرهای امنیتی یا سایر عوامل تأیید هویت باشند، انجام می دهند. احراز هویت چند منظوره، که به دو یا چند عامل احراز هویت نیاز دارد، اغلب بخش مهمی از دفاع لایه ای برای حفاظت از سیستم های کنترل دسترسی است.